خودآگاه یا ناخودآگاه دیگران را قضاوت می کنیم؛ اما یادمان باشد که:
هر حرفی و هر موضوعی باید در قالب زمان-مکان خود و در همان کانتکست موجود همان زمان و مکان تعبیر و تفسیر شود.
قالب زمان و مکان، در احوالات انسان ها بسیار تاثیر گذار بوده و هست.
✔️ در محیط کتابخانه، حس مطالعه پیدا می کنید.
✔️ در محیط بیمارستان احساس شفقت و رقت قلب پیدا می شود؛ دوست دارید کاری و کمکی انجام دهید.
✔️ در جایی که انسان های پاک، دست به دعا برداشته اند؛ حال دلت خوبست و می خواهی به حقیقت و باطن عالم هستی اتصال پیدا کنی…
✔️ در یک فضای هیجانی، شعارهای ناسیونالیستی و ملی فریاد زده می شود و کارهایی احساسی و نابخردانه انجام می شود.
در هر کدام از این وضعیت ها و شرایط، حال درونی انسان ها متفاوت است؛ بنابراین از آن جا که فضاها(Context های) بسیار تاثیرگذارند، مراقب باشیم:
▪️هر سخنی که می شنویم
▪️هر عملی که می بینیم و
▪️ هر واکنشی که مشاهده می کنیم
را در همان زمان و مکان به قضاوت بنشینیم.
