سه ضلع مثلث بیماری های روحی

سه ضلع مثلث بیماری های روحی

خودارضایی(Masturbation)، غذاهای فست فود و قرص خواب

▪️سازمان بهداشت جهانی (WHO) خودارضایی (Masturbation) را فاقد هرگونه ضرر جسمی و بلامانع اعلام کرده است؛ این در حالیست که در بعضی مکاتب، گناهی کبیره به شمار می رود.
هر چند خود ارضایی آسیبی به سلامت جسمی وارد نمی کند و از لحاظ مراجع علمی تائید گردیده است؛ اما مشکل اینجاست که به واسطه این عمل، حال روح و روان انسان عمیقا خوب نمی شود و پس از پایان آن، احساس افسردگی و درماندگی بروز می کند؛ لذا این موضوع یکی از معایب آن به شمار می رود.

غذا خوردن

▪️غذا خوردن نیز به همین ترتیب است؛ غذایی که با عشق و محبت در منزل آماده شده باشد؛ حتی در مقادیر کم و با تنوع حداقلی، احساس سیری و رضایت خاطر ایجاد می کند؛ در حالی که در یک سلف سرویس با غذاهای رنگارنگ هر چقدر هم که غذا می خورید، باز هم احساس سیری نمی کنید.
یک غذای خانگی شما را زود سیر می کند؛ اما غذایی که از رستوران سفارش داده باشید، در شما احساس سیری ایجاد نمی کند( با این که بیشتر و بیشتر می خورید؛ اما احساس سیر بودن در شما ایجاد نمی شود).
همه این ها بدین دلیل است که روح و روانتان سیر نشده است…

ارضاء غرایز

✅ بنابراین ارضاء غرایز (هر چند کم و محدود) می تواند اغنا کننده باشد؛ به شرط آن که بتواند حال روح و روان انسان را خوب کند.
پس غذایی می تواند حال دل را خوب کند که با عشق و محبت آماده شده باشد.
ارضاء میل جنسی نیز اگر همراه با عشق باشد، رضایت بخش و همراه با حس آرامش خواهد بود.

یادمان باشد دوپامین بر اساس لذت های زودگذر جسمی پایه ریزی می شود؛ اما با ترشح سروتونین است که حال روحمان خوب می شود.

حال اگر کسی حال روحش خوب نبود، برای داشتن خوابی عمیق، به سراغ قرص خواب خواهد رفت.

حال دل و روح

✅ غذا خوردن، خوابیدن، ارضاء غریزه جنسی برای آن است که حال دل و روح را خوب کند؛
در غیر اینصورت هر چه بیشتر بخورید، بخوابید و رابطه جنسی (غیر محبت آمیز و عاشقانه) داشته باشید، به میزان بیشتری احساس نیاز پیدا می کنید؛ بعبارت دیگر اگر این ها نتوانند احوال روحی شما را خوب کنند، با زیاد خوابیدن، زیاد خوردن و فعالیت زیاد جنسی؛ هیچ گاه اغناء نخواهید شد.

غرایز زمانی

✅ غرایز زمانی حالمان را خوب می کنند که با عشق و محبت همراه باشند؛ نه رفع تکلیف.

مصائب و مشکلات زیادی در زندگی روزمره هر انسانی پدید می آید؛ مانند: بیماری، از دست دادن عزیزان، ورشکستگی، عدم رونق اقتصادی، شکست عاطفی، وقفه تحصیلی، گذشته ناموفق و …
مسائلی که تا آخرین لحظه عمر همواره در کنارمان بوده و با ما زندگی می کنند.
اما چاره چیست؟ چه باید کرد؟
می شود از آنها فرار کرد؟

پاسخ در یک کلمه خلاصه می شود:
” پذیرش”

“پذیرش” مشکلات، سختی ها و ناملایمات؛

گام ها

گام نخست کسب آرامش در مواجهه با آن ها می باشد.

برای پذیرش شرایط موجود، لازم است مثبت نگر باشید و خوبی های آن را در ذهنتان بازسازی کنید.

گام دوم: مشورت با افراد رازدار، خیرخواه و کاربلد.
گام سوم: تدبیر جهت یافتن راه برون رفت.
گام چهارم: تلاش و کوشش مضاعف.
گام پنجم: کسب موفقیت های اولیه؛ هر چند کوچک و محدود.
و متعاقبا افتادن در چرخه مثبت تکاملی جدید…

از فاز سوگواری، گریه، مرور خاطرات گذشته، نشخوار فکری و در یک کلام “سیکل منفی در منفی” باید عبور کنید؛ و این میسر نیست مگر با طی نمودن گام اول؛ یعنی پذیرش شرایط موجود.