پیوندهای عاطفی،عاشقی و کاری به هر طریق ممکن شکل می گیرند.

پیوندهای عاطفی، عاشقی و کاری به هر طریق ممکن شکل می گیرند.

اما چالش پیش رو، ثبات و دوام دراز مدت آن هاست.
هر چند عوامل بسیار زیادی در جهت پایداری دراز مدت روابط عاطفی، احساسی و کاری مطرح می شوند؛ اما جمیع این عوامل را در یک چارچوب و قالب کلی می توان بیان نمود:

“نیاز متقابل”

چهار قانون در این باب وجود دارد:
▪️نیازها ترکیبی از مسائل مادی و معنوی هستند.
▪️طول مدت رابطه با میزان نیاز متقابل، رابطه مستقیم دارد؛ بعبارت دیگر هر چقدر نیاز متقابل بیشتر باشد، رابطه دوام بیشتری خواهد داشت.
▪️طول مدت رابطه با مدت زمان نیاز متقابل، رابطه مستقیم دارد؛ بعبارت دیگر تا زمانی که نیاز متقابل وجود دارد، رابطه نیز ثبات دارد.
▪️هر چقدر رابطه صمیمانه تر باشد، میزان ارضای نیازهای متقابل نیز بیشتر می شود و در اثر ناامیدی از ارضای نیازهای متقابل، خشونت و سردی روابط شکل می گیرد.

بر اساس ” نیاز متقابل “ هر دو شریک (عاطفی، کاری و…) به مسیر خود ادامه خواهند داد و تمام ناملایمات، سختی ها، اختلاف سلیقه ها، تندی ها و… را خواهند پذیرفت.
اما زمانی که یکی از طرفین بتواند نیازهای خود را از جای دیگر و یا به گونه ای دیگر تامین کند و یا احساس بی نیازی نماید؛ این رابطه کم کم و یا به یکباره به سردی و خاموشی می گراید.

بعبارت دیگر؛ بودن و نبودن هر یک از طرفین رابطه باید ملموس و محسوس باشد؛ یعنی اگر یک روز حضور نداشتید، خلا وجودتان باید احساس شود و فرد مقابل نیز همینطور…
یعنی:
” بودن و نبودنتان در هر رابطه ای باید برای فرد مقابلتان تفاوت چشمگیر داشته باشد.”

حال تمام توصیه هایی که برای داشتن رابطه ای پایدار ارائه می شود را در این چارچوب قرار دهید.

لذا تا زمانی که طرفین به یکدیگر نیاز دارند، خودبخود تمام این نکات را رعایت خواهند نمود:
– گذشت داشته باشید.
– برای هم وقت بگذارید.
– باهم مسابقه نگذارید.
و….

در انتها یادآور می شوم که روابط دراز مدت با سخنان کلیشه ای و نصیحت گونه استحکام نمی یابند؛ بلکه نیازمند دستورالعملی راهبردی و اجرایی هستند.