مقایسه تصویر مغز:
مقایسه تصویر مغز:
یک فرد افسرده (سمت چپ)
یک فرد خوشحال(سمت راست)
در حالت ناراحتی و افسردگی کارایی مغز به یک پنجم کاهش پیدا می کند.
به گفته محققان اگرچه افسردگی می‌تواند ریشه ژنتیکی داشته باشد؛ اما با تغییر عمدی زمان بیدار شدن، می‌توان پتانسیل ژنتیکی بودن افسردگی را به چالش کشید.
مطالعات قبل نشان داده بود که شب‌زنده‌دارها، دو برابر بیشتر از افراد دیگر دچار افسردگی می‌شوند.
با این حال به گفته دانشمندان این مطالعه، قرار گرفتن در معرض نور بیشتر در طول روز، باعث افزایش ترشح هورمونی به نام سروتونین در مغز می‌شود. سروتونین با تقویت روحیه و کمک به فرد در احساس آرامش و تمرکز همراه است. بدون قرار گرفتن در معرض نور کافی، سطح سروتونین شما ممکن است افت کند. سطوح پایین سروتونین علاوه بر خطر ابتلا به افسردگی اساسی، شانس فرد برای ابتلا به اضطراب، اسکیزوفرنی، کاهش میل جنسی، بیش‌فعالی و مشکلات حافظه را افزایش می‌دهد.
این تحقیق در مجله JAMA Psychiatry منتشر شده است.
تصمیم به ایجاد یک تغییر کلی در شرایط زندگی
هرگاه تصمیم به ایجاد یک تغییر کلی در شرایط زندگی؛ مانند:
▪️مهاجرت
▪️تغییر شغل
▪️ورود به یک رابطه عاطفی
▪️ارتقاء مدرک تحصیلی و… گرفتید؛
در نظر داشته باشید که یک قانون کلی و پاسخگو در این زمینه وجود دارد:
آن کار نباید به دلایل زیر باشد:
⛔️ اضطرار
⛔️ اجبار
⛔️ فرار و عدم رویایی با مشکلات موجود و…
بلکه باید حتما شامل هر دو شرط زیر باشد:
✅ علاقمندی و
✅ میل به تکامل بیشتر( از همه مهم تر)
تغییرات عمده زندگی نباید بعنوان عواملی برای سرپوش گذاشتن بر روی مسائل و مشکلات کنونی تلقی شوند.
همانگونه که در پست قبلی عنوان شد؛ اگر میل به تغییر؛ مانند مهاجرت، ادامه تحصیل، وارد شدن به رابطه عاطفی جدید، تغییر شغل و…وجود دارد؛
نباید دلیل آن فرار از شرایط کنونی و پاک کردن صورت مساله باشد؛ بلکه هدف باید حرکت در جهت تکامل و کسب پیشرفت های بیشتر باشد.
به عنوان مثال؛ اگر فردی از شرایط تحصیلی (علمی) خود راضیست و رشته خود را دوست دارد؛ اما برای دستیابی به یک موقعیت علمی بالاتر لازم است به دانشگاه و اساتیدی قوی تر دسترسی داشته باشد، ادامه تحصیل برای او بسیار سودمند خواهد بود.
بعبارت دیگر این فرد هر چند از شرایط علمی خود رضایت کافی دارد؛ ولی برای یادگیری نکات ظریف( فوت کوزه گری) به تحصیلات تکمیلی روی می آورد و یا حتی به سوی رشته ای دیگر تغییر مسیر می دهد؛ چون تا اینجا همه را به خوبی و کامل آموخته و گمان می کند که در این موقعیت چیز بیشتری دیگر بدست نخواهد آورد.
اما اگر رضایتمندی کافی از شرایط کنونی وجود ندارد، لازم است ابتدا این شرایط و موقعیت کنونی به یک جمع بندی و سرانجامی رسانده شود و سپس درباره ورود به شرایط جدید تصمیم گیری نمود.
به این افراد توصیه می شود که قبل از تصمیم به ایجاد یک تغییر کلی در شرایط زندگی:
از وقت و انرژی صرف شده در مسیر کنونی، به عنوان “اعتبار” و “سرمایه” برای ادامه مسیر استفاده نمایند.
✅ قبل از هر تغییری لازم است، شرایط موجود یا کار فعلی شما به عنوان تجربه و خاطره ای خوب برایتان ثبت گردد.
افق را نگاه کن؛ با امتدادی بی پایان…
افق را نگاه کن؛ با امتدادی بی پایان…
لحظه ای بیندیش که با حرکت و پویایی تو چند نفر دیگر به راه می افتند؟ وجودت و حضورت برای چند نفر الهام بخش زندگیست؟؟
در هر صورت تا زمانی که حتا یک نفر بواسطه تو انگیزه پیدا کند، قطعا مسئولی که کار کنی و تلاشی بی وقفه داشته باشی…
آن یک نفر می تواند مادرت، پدرت، فرزندت، دانشجویت، نگهبان ساختمان خانه ات و هر کسی که چشمش به دست توست باشد.
پس تا زمانی که در این دنیا حتی یک نفر چشم انتظار محبت و کمک توست؛ باید پرامید و با انگیزه زندگی کنی.
بخشی از کتاب ” مشاور من“
خودآگاه یا ناخودآگاه دیگران را قضاوت می کنیم
خودآگاه یا ناخودآگاه دیگران را قضاوت می کنیم؛ اما یادمان باشد که:
هر حرفی و هر موضوعی باید در قالب زمان-مکان خود و در همان کانتکست موجود همان زمان و مکان تعبیر و تفسیر شود.
قالب زمان و مکان، در احوالات انسان ها بسیار تاثیر گذار بوده و هست.
✔️ در محیط کتابخانه، حس مطالعه پیدا می کنید.
✔️ در محیط بیمارستان احساس شفقت و رقت قلب پیدا می شود؛ دوست دارید کاری و کمکی انجام دهید.
✔️ در جایی که انسان های پاک، دست به دعا برداشته اند؛ حال دلت خوبست و می خواهی به حقیقت و باطن عالم هستی اتصال پیدا کنی…
✔️ در یک فضای هیجانی، شعارهای ناسیونالیستی و ملی فریاد زده می شود و کارهایی احساسی و نابخردانه انجام می شود.
در هر کدام از این وضعیت ها و شرایط، حال درونی انسان ها متفاوت است؛ بنابراین از آن جا که فضاها(Context های) بسیار تاثیرگذارند، مراقب باشیم:
▪️هر سخنی که می شنویم
▪️هر عملی که می بینیم و
▪️ هر واکنشی که مشاهده می کنیم
را در همان زمان و مکان به قضاوت بنشینیم.
همه ما گمان می‌کنیم به تمامی اهدافمان می‌توانیم برسیم.
همه ما گمان می‌کنیم به تمامی اهدافمان می‌توانیم برسیم
کرکگور کتابی دارد به نام خلوص قلب یا دل صافی؛ یعنی «در همه زندگی فقط یک چیز را خواستن.»
کرکگور می‌گوید: «انسان موفق کسی است که فقط و فقط یک هدف در زندگی‌اش داشته باشد و بقیه هدف‌ها می‌توانند به‌عنوان نتایج رسیدن به آن هدف به دست بیایند؛ ولی نمی‌توانند اهدافی در عرض آن هدف اصلی باشند.»
اضطراب وجودی
در این کتاب می‌خواهد اثبات کند که اضطراب وجودی، سرنوشت کسانی است که در زندگی بیش از یک چیز می‌خواهند. اگر نخواهیم این سخن را هم بپذیریم، اینکه اهداف عدیده داشته باشیم؛ اضطرابمان افزایش می‌یابد و آن به این دلیل است که از خود انتظاری داریم که برآورده‌شدنی نیست.
ممکن است کسی فقط هدفش علم باشد، بعدها که یک عالم تراز اول می‌شود از این طریق به ثروتی هم دست پیدا کند یا حیثیت اجتماعی بیابد که آنها نتایج فرعی یا By product های هدفش بوده‌اند؛ اما اگر از روز اول علم، حیثیت اجتماعی و شهرت را هدف قرار می‌داد، نمی‌توانست به هیچ‌یک از آنها برسد.
بخشی از کتاب ” مشاور من”
” ببخشید”
دو کلمه کلیدی هستند که در هر کدورت، سوء تفاهم و مشکلی که در رابطه ایجاد می گردد؛ مانند ” آب روی آتش” هستند که اولین آنها عبارتست از:
✅ ” ببخشید”
به عنوان قانونی کلی، بحث و جدل انسان را سست می کند، شوکت او را از بین می برد و مشکل موجود را دامن می زند.
💫 در هر موقعیت دشوار و چالش برانگیز اگر این کلمه دو یا چندبار پشت سر هم و به صورت متوالی استفاده شود؛ نقش اعجازگری دارد.
به عنوان مثال؛ وقتی در یک سوء تفاهم ایجاد شده حین رانندگی؛ با حرکات بدن و قلبا چند بار با تاکید بگویید:
ببخشید…ببخشید🙏
همین گام اول؛ یعنی عذرخواهی کلامی؛ خشم و ناراحتی را از وجود فرد مقابل می زداید؛ بسیار سریع اثر می‌کند و لذا مهم ترین گام به شمار می رود.
✅ در گام بعدی لازم است مسئولیت اشتباهمان را بپذیریم.
✅ و در نهایت در جهت جبران آن اقدام کنیم تا آن خشم و نفرت، جای خود را به دوستی و محبت بدهد.
با این سه کار اگر انسانی گناه جنّ و انس را داشته باشد و به قلب پشیمان گردد و توبه نماید؛ خداوند او را می بخشد؛ پس ما هم می بخشیم.
کلمه اعجازگر دوم که می تواند بسیاری از مشکلات را به راحتی حل و فصل نماید، در بخش بعد عرض خواهم نمود.
“غلبه بر کمال خواهی”
“غلبه بر کمال خواهی”
کمال خواهی چهار جنبه اصلی دارد:
۱- انتخاب اهداف و چشم اندازهایی دشوار
۲- تلاش شدید برای رسیدن به آنها با وجود پیامدهای منفی
۳- سرزنش خود
۴- ارزش گذاری خود بر اساس معیارهای بالا
تفاوت کمال خواهی و پیشرفت گرایی:
در پیشرفت گرایی، تلاش برای دستیابی به اهداف به گونه ای است که خروجی مثبتی در بر دارد.
این کار با احساس موفقیت و رضایت همراه بوده و پیامدهای منفی کمی دارد؛
اما در رویه کمال خواهی فرد:
▪️جنبه های مثبت کار خود را نادیده می‌گیرد.
▪️مرتب خود را مورد ملامت و سرزنش قرار می دهد.
▪️فکر می کند ضعیف عمل نموده و خود را یک شکست خورده می بیند.
▪️کارها را دائما عقب می اندازد(اهمال کاری).
▪️وظایف و تکالیفی را که شروع نموده نیمه کاره رها می کند.
▪️افسردگی و اضطراب
‼️اما مهم ترین چالش موجود عبارتست از این که:
عزت نفس خود را بر مبنای دستاوردها و موفقیت های بدست آمده تنظیم می کند!
یعنی فقط با موفقیت های ظاهریست که اعتماد به نفس پیدا می کند.
بنابراین کمال خواهی با پیشرفت طلبی متفاوت است و وقتی ایجاد مشکل می کند که شما عزت نفس خود را بر مبنای دستیابی به معیارهایتان تنظیم کنید.
” چشم”
قسمت دوم:
دو کلمه کلیدی هستند که در هر کدورت، سوء تفاهم و مشکلی که در رابطه ایجاد می گردد؛ مانند ” آب روی آتش” هستند که دومین آنها عبارتست از:
” چشم”
به عنوان قانونی کلی، بحث و جدل انسان را سست می کند، شوکت او را از بین می برد و مشکل موجود را دامن می زند.
💫 در هر موقعیت دشوار و چالش برانگیز اگر این کلمه دو یا چندبار پشت سر هم و به صورت متوالی استفاده شود؛ نقش اعجازگری دارد.
“چشم”…”چشم”
این کلمه فقط به معنای این نیست که حتما آن کار را انجام می دهیم؛ بلکه معنایی فراتر از آن دارد…
✅ من کامل مطلبی که بیان نمودی، به جان و دل شنیدم…
✅ متوجه منظورت شدم…
✅ من به توجه دارم و حواسم به تو هست…
✅حتما برایم مهمی…
✅ کارت را پیگیری می کنم…
💫 این کلمه در روابط عاطفی معجزه می کند.
این فراز تقدیم به روح جوانمردانی که فتوت، بخشش و آزادگی با نام آن ها معنا می یابد.
